De start van een ontdekking

Hier ben ik weer nu met iets meer verhaal dan eerst. Zoals jullie al dan niet weten ben ik nu al vijf dagen door aan het brengen in het frissere Estland. Zaterdag om vijf uur in de ochtend vertrok ik richting Amsterdam en bracht ik de laatste momenten door met het meisje dat ik nu al hard mis. Goed op tijd kwamen we aan in de luchthaven en daar kwamen we natuurlijk bekend volk tegen. Niemand anders dan Michèle  zagen we in de luchthaven, na even babbelen en een snelle foto moest ik gaan inchecken. Hier had ik het toch wel even moeilijk, afscheid nemen van mijn ouders en Sofie was moeilijker als ik dacht, maar ik keek al uit naar mijn ervaring die ik ging opdoen.

Na even wandelen vond ik toch mijn de vertrekhal en moest ik nog even de bus op, en kwam ik tegen alle verwachtingen in, op een vol vliegtuig te zitten. Tijdens de vlucht heb ik getracht een oogje dicht te doen maar het ging moeilijk. Al hopend op een snelle hap in Tallinn Airport moest ik hongerig afdruipen, dus snel de taxi in en naar het busstation. Hier heb ik dan gelukkig een zakje chips kunnen  eten. Na een half uurtje wachten kon ik de bus op waar ik toch wel wat problemen had. Ik mocht er niet op, wat nu? De buschauffeur sprak geen Engels en mijn Estisch is verre van basic dus een heel gedoe met gebaren. Gelukkig stapte er een meisje op dat Engels sprak, ik moest mijn studentenkaart laten zien, gelukkig. De rit duurde twee uur en ik was eindelijk op mijn eindbestemming, Pärnu. Hier werd ik ontvangen door de makkelaar van het huis dat ik ga huren, even later kwam ook Mats binnen de huiseigenaar. Na wat administratief gedoe gingen we naar het huis.

Onderweg leerde ik Mats kennen, een vriendelijke Zweed van wiens vader het huis was. Het huis zelf was vrij groot, ik zal blij zijn als Aileen hier is om het te delen. Ik verwarm met hout omdat dit goedkoop is, ook al is het een heel karwij. Alles is hier wel aanwezig wat een stevig gelukje is. Zaterdag avond ga ik nog iets drinken met enkele vrienden die ik hier nog had van IP, het was gezellig maar ik had toch wat slaap nodig.

Mijn stage doe ik op Tulevik, een organisatie die werkloze terug op de arbeidsmarkt actief willen maken, na wat zoeken ga ik er waarschijnlijk een project opzetten dat draait rond groepswerk. Hiervoor zal ik eerst het netwerk van de organisatie moeten ontdekken maar het is wel interessant hoe sociaal werk hier zo hard verschilt met dat van België.